000

Manhattan, Nowy Jork

Ostatni dzień wakacji. Pieprzone dwa miesiące - szybciej się minąć nie dało?! Na samą myśl o powrocie do tej cholernej placówki, aż mnie ściska!

Może powinienem odpuścić sobie jutrzejszy dzień.. Nie! Ja muszę ją zobaczyć. Umieram bez jej widoku..

***

Niemiłosierny ból głowy. Czemu nie dajesz mi nawet możliwości wyspania się!? Ile ja spałem? Godzinę!? Zgaduję, ze nawet nie.

Spoglądam na zegarek znajdujący się na mym lewym nadgarstku. 5;39. Zdecydowanie za wcześnie.

Sięgam po telefon leżący nieopodal mnie. Światło bijące od załączonego ekranu bije mnie po oczach.

W kontaktach odszukuję numer mojego najlepszego przyjaciela, Alexa. Ciąg literek, który przed chwilą wystukałem, przedstawia moje zmęczenie, ale i rozbawienie. Czemu to drugie? Może przez to, że na zdjęciu kontaktowym Leoni'ego widnieje on oraz starsza kobieta okładająca go po głowie torebką..  Miłe wspomnienie z wakacji.

Wiadomość zwrotna przychodzi szybko. Czyżby ktoś podzielał mój obecny stan?

Od Alex; Bierz tyłek w kroki i idziemy biegać!

-Może najpierw sam pofatygujesz się ze wstaniem z łóżka! - krzyczę przez ścianę. A no tak, mieszkamy razem. Jacy my samodzielni.. 

Mija może minuta, a Alex staje w progu drzwi mojej sypialni, rzucając we mnie plastikową butelką. Jak dziecko.. jaki on do mnie podobny!

Emma's Pov

Równo o szóstej podnoszę się z łóżka. Mam dwie godziny do wyjścia z domu. Dziś pierwszy dzień szkoły. Wreszcie go, znaczy ich zobaczę! Dwa miesiące rozłąki były katorgą. Godzina pięćdziesiąt siedem. Bierz się do roboty dziewczyno!

***

Po półgodzinnym przeglądaniu mojej garderoby, stwierdzam, że nie mam w co się ubrać.. Zaskakujące nieprawdaż? Przeglądając całą jej zawartość jeszcze raz, trafiam na czarne spodnie i moją ulubioną koszulkę (czyt. jego koszulkę).

***

-Emma! Nicole już na Ciebie czeka! - wola mama z parteru. Jest już tak późno, a ja jestem jeszcze w rozsypce. Ostatni raz przejeżdżam maskarą po rzęsach. Głęboki wdech i.. jestem gotowa. Chyba. Pierwszy dzień szkoły. Nowy rok, nowa Emma. Czy mu się spodobam?

http://www.faslook.pl/collection/first-day-school/

Christian's Pov

Jezu, dziewczyny - ogarnijcie się! Nie każdemu musicie się podobać! Ja już mam swój typ! Od grupki dziewczyn, które się wokół mnie zebrały, odciąga mnie Sam, mój kuzyn. W duchu mu za to dziękuję. Jeszcze chwila i padłbym tam z powodu tych męczarni. Może i kilka miesięcy temu mnie to kręciło, ale nie teraz. Teraz liczy się tylko i wyłącznie ona.

Spoglądam na zegar znajdujący się na dziedzińcu. Za chwilę zaczynają się lekcje, a jej nadal nie ma.

Ona jest moim narkotykiem. Od dwóch miesięcy jestem na głodzie. Tęskno mi do jej widoku, tych pięknych oczu, które są jak ocean - tonę w nich za każdym razem.

-Christian! - czuję szarpnięcie za ramię. Wyrwany niczym z transu rozglądam się na boki. W końcu trafiam na mojego przyjaciela, który szczerzy się jak głupi do sera. Chyba powinienem zamykać swój pokój na klucz, kiedy ja w nim przebywam, a Alex jest w pobliżu. On jest jakiś psychiczny..

-Czego chcesz Leoni?

-Spójrz kto przyszedł. - kiwnięciem głowy wskazuje na dwie dziewczyny idące w naszym kierunku. Nicole i.. Emma!? Co się stało z tą słodką dziewczyną?! 

Nagle słyszę pisk De Ponte, która wbiega w ramiona swojego chłopaka. Zakochani są okropni. Co, z tego, że to moi przyjaciele. Mam uprzedzenie do okazywania publicznie uczuć.

Znów przenoszę wzrok na Ferrari. Lekki wiatr unosi jej blond włosy na wietrze. Wygląda jak wyśniony Anioł. Tak bardzo chciałbym teraz do niej podbiec, przytulić, pocałować, ale.. nie mogę. Nie powinienem się zdradzać ze swoimi uczuciami. W końcu kochać to niszczyć, a być kochanym to być niszczonym.